رادار یک دستگاه رادیویی است که برای مشاهده اجسام و اندازه‌گیری
برخی ویژگیهای آنها به وسیله امواج الکترومغناطیسی به کار می‌رود. کاربرد
اصلی رادار و محل پیدایش و رشد آن در صنایع نظامی و هوانوردی
است و نقش اصلی یک سیستم راداری نظارت بر یک محدوده بزرگ و تشخیص اجسام
متحرک، ردیابی اهداف و استخراج مشخصاتی مانند سرعت و ارتفاع و ... می‌باشد.
خیالپردازی در بسیاری از مواقع به حقیقت می‌پیوندد. جالب است بدانید که
اختراع رادار هم در حقیقت همانند بسیاری از اختراعات دیگر ریشه در یک
داستان علمی - تخیلی دارد. واژه رادار که امروزه در سرتاسر دنیا کاربرد
دارد، همانند رادیو و تلویزیون یک اصطلاح بین المللی شده است. در واقع
اختراع رادار از یک پدیده فیزیکی و بسیار طبیعی به نام انعکاس گرفته شده
است، همه ما بارها و بارها بازگشت صدا را در مقابل صخره‌های عظیم تجربه
کرده‌ایم. نور خورشید هم با استفاده از همین پدیده است که از سوی ماه و در هنگام شب به ما می‌رسد.
امواج رادیویی و الکترومغناطیس نیز قابلیت انعکاس و بازتاب دارند و رادار بر اساس همین خاصیت ساده بوجود آمد. ساده‌ترین رادارها در حقیقت از یک فرستنده و یک گیرنده رادیویی
بوجود آمدند. این وسایل ابتدایی فقط قادر بودند وجود شیء را اعلان کنند و
به هیچ وجه توانایی تشخیص اندازه و ویژگیهای دیگر آن را نداشتند. بنابراین
بشر در ساخت رادار نیز از طبیعت استفاده‌های فراوان و اساسی کرده و با
تغییراتی جزئی برای خود وسیله‌ای سودمند ساخته است.
